独家优惠奖金 100% 高达 1 BTC + 180 免费旋转

1. Hoe is de toestand nu?

Hoe de komende 18 maanden eruit kunnen zien, als leiders tijd voor ons winnen

Dit is een vertaling van een artikel van 19 maart van Tomas Pueyo.

Samenvatting van dit artikel: strenge coronavirus maatregelen vandaag hoeven slechts een paar weken te duren, daarna hoeft er geen piek van besmettingen te volgen, en dit alles kan gebeuren tegen redelijke kosten voor de maatschappij, waarbij bovendien miljoenen levens worden gered. Als we deze maatregelen niet nemen, zullen tientallen miljoenen besmet raken, zullen velen doodgaan, waaronder mensen die om andere reden intensive care hulp nodig hebben, omdat het gezondheidszorgsysteem zal zijn ingestort.

Binnen een week zullen landen gaan van: “Deze coronavirus kwestie is goed te overzien” tot het uitroepen van de noodtoestand. Toch ondernemen veel landen nog niet veel. Waarom?

Elk land stelt zichzelf dezelfde vraag: hoe moeten we reageren? Het antwoord is niet vanzelfsprekend voor ze.

Sommige landen, zoals Frankrijk, Spanje, of de Filipijnen hebben sindsdien een strenge lockdown afgekondigd. Andere, zoals de VS, het VK, Zwitserland en Nederland, wagen zich schoorvoetend en aarzelend aan maatregelen op het gebied van sociale onthouding (social distancing).

Dit is wat ik vandaag ga behandelen, opnieuw met veel grafieken, data en modellen met uitgebreide bronvermelding:

Als je dit artikel uit hebt gelezen, is dit wat je ervan mee hebt gekregen:

Ons gezondheidszorg system is al bezig om in te storten.

Landen hebben twee opties: het virus nu keihard bestrijden, of een massa epidemie tegemoet gaan.

Als ze kiezen voor de epidemie, zullen er honderdduizenden doden vallen. In sommige landen miljoenen.

En dat zal niet eens nieuwe golven van besmetting uitsluiten.

Als we nu hard vechten, zullen we het aantal doden in toom houden.

We zullen ons gezondheidszorg systeem ontlasten.

We zullen ons beter kunnen voorbereiden.

We zullen leren.

De wereld heeft nog nooit zo snel geleerd over iets, nooit.

En dat is nodig, want we weten zo weinig over dit virus.

Dit alles zal ons iets brengen van kritiek belang: het zal ons tijd geven.

Als we er voor kiezen om keihard te vechten, zal de strijd plotseling zijn, en vervolgens geleidelijk.

We zullen een aantal weken ingekapseld zijn, niet maanden.

Dan zullen we meer en meer vrijheden terug krijgen.

Het zal niet direct zijn zoals het gewoonlijk was.

Maar het zal er veel op lijken, en uiteindelijk zal het weer worden zoals het was.

En dit kunnen we allemaal doen, terwijl we ook nog rekening houden met de economie.

OK, aan de slag.

Vorige week, liet ik deze groeicurve zien:

Het liet het aantal coronavirus besmettingen over de hele wereld zien buiten China. We konden alleen Italië, Iran en Zuid-Korea onderscheiden. Daarom moest ik inzoomen op de hoek rechts onder om de landen te laten zien waar het virus in opkomst was. Mijn punt was dat ze zich snel zouden voegen bij de 3 genoemde landen.

Laten we bekijken wat er sindsdien gebeurd is.

Zoals voorspeld is het aantal besmettingen in tientallen van deze landen geëxplodeerd. Ik was gedwongen om hier alleen de landen met meer dan 1000 gevallen te laten zien. Een aantal dingen vallen op:

Valt je ook iets op bij het zien van deze lijst landen? Behalve China en Iran, die te lijden hebben gehad van een onmiskenbaar hevige uitbraak, en Brazilië en Maleisië, behoort elk van deze landen tot de rijkste ter wereld.

Denk je dat het virus zich richt op rijke landen? Of is het waarschijnlijker dat rijke landen beter in staat zijn het virus te identificeren?

De meest waarschijnlijke interpretatie is ofwel dat het coronavirus er langer over deed om deze landen te bereiken omdat ze minder verbonden zijn met de rest van de wereld, ofwel het is er al maar deze landen waren nog niet in staat voldoende investeringen te doen om te kunnen testen zodat ze erachter konden komen dat het virus hen al heeftbereikt.

In elk geval, als dit klopt, betekent het dat de meeste landen niet zullen ontsnappen aan het coronavirus. Het is een kwestie van tijd voordat ze te maken zullen krijgen met uitbraken en maatregelen moeten nemen.

Welke maatregelen kunnen verschillende landen nemen?

2. Wat zijn onze opties?

Sinds het artikel van vorige week zijn de gesprekken veranderd en hebben veel landen maatregelen genomen. Hier zijn een paar van de meest illustratieve voorbeelden:

Maatregelen in Spanje en Frankrijk

Aan de ene kant van het spectrum hebben we Spanje en Frankrijk. Dit is de tijdlijn van de maatregelen in Spanje:

Op donderdag 12 maart wuifde de president de suggestie weg dat de Spaanse autoriteiten de dreiging voor de volksgezondheid hadden onderschat.

Op vrijdag verklaarden ze de noodtoestand.

Op zaterdag werden de volgende maatregelen genomen:

Op maandag werden de landsgrenzen gesloten.

Sommige mensen zien dit als een lange lijst van maatregelen. Anderen heffen in wanhoop hun handen in de lucht. Dit artikel poogt dit verschil te overbruggen.

De tijdlijn van de maatregelen in Frankrijk is vergelijkbaar, behalve dat ze meer tijd namen om ze uit te voeren en dat ze op dit moment nog strenger zijn. Zo zijn huur, belastingen en betaling van nutsbedrijven opgeschort voor kleine bedrijven.

De VS en het VK zijn net als Zwitserland en Nederland schoorvoetend overgegaan tot het nemen van maatregelen. Dit is de tijdlijn voor de VS:

Veel staten en steden nemen het initiatief tot veel striktere maatregelen.

Het VK heeft een vergelijkbare set maatregelen: veel aanbevelingen, maar weinig verboden / verplichtingen.

Deze twee groepen landen illustreren de twee extreme vormen van aanpak om het coronavirus te bestrijden: verzachting(mitigation) en onderdrukking. Laten we begrijpen wat ze betekenen.

Optie 1: niets doen

Laten we eerst bekijken wat niets doen zou betekenen voor een land als de VS:

Je vraagt je misschien af: “Dat klinkt als heel veel. Ik heb gehoord dat het er veel minder zijn!”

Waar halen we dit vandaan? Met al deze getallen raak je gemakkelijk in de war. Maar er zijn slechts twee getallen van belang: welk deel van de bevolking krijgt het virus en wordt ziek, en welk deel van hen zal overlijden. Als slechts 25% ziek wordt (omdat de anderen het virus hebben maar geen symptomen hebben en dus niet worden meegeteld als gevallen), en het sterftecijfer is 0,6 in plaats van 4%, kom je uit op 500.000 doden in de VS. Dat is nog steeds massaal. Maar 20 keer minder dan hierboven.

Het sterftecijfer is van essentieel belang, dus laten we dat goed begrijpen. Wat veroorzaakt eigenlijk de coronavirus doden?

Dit is dezelfde grafiek als hiervoor, maar nu kijken we naar mensen die zijn opgenomen in een ziekenhuis in plaats van naar gevallen van besmetting en overlijden:

Het lichtblauwe gebied is het aantal mensen dat ziekenhuisverpleging zou nodig hebben, en het donkerder blauw staat voor degenen die naar de intensive care afdeling moeten (ICU). Je kunt zien dat dat getal piekt boven 3 miljoen.

Vergelijk dat nu met het aantal IC bedden dat we in de VS hebben (50.000 op dit moment, we zouden dat kunnen verdubbelen door andere ruimte hiervoor in te richten). Dat is de rode gestippelde lijn.

Nee, dat is geen fout.

Die rode lijn is onze capaciteit van IC bedden. Iedereen boven die lijn zou in kritieke conditie verkeren maar geen toegang hebben tot de nodige zorg, en zou waarschijnlijk overlijden.

Dit is waarom in Hubei mensen bij bosjes dood gingen en op dit moment bij bosjes overlijden in Italië en Iran. Het sterftecijfer in Hubei werd uiteindelijk minder dramatisch dan het had kunnen zijn omdat ze in een paar dagen 2 ziekenhuizen uit de grond stampten. Italië en Iran kunnen dat niet; maar weinig landen, zo die er al zijn, kunnen dat. We zullen zien hoe het daar afloopt.

En waarom is het sterftecijfer dan nabij de 4%?

Deze getallen laten alleen zien hoeveel mensen er aan het coronavirus overlijden. Maar wat gebeurt er als je hele gezondheidszorg systeem ingestort is door coronavirus patiënten? Anderen overlijden ook aan andere aandoeningen.

Het zelfde geldt voor de meeste landen. Het aantal IC bedden, ventilatoren en zorgverleners is gelijk of lager in de meeste landen. Een ongebreideld coronavirus betekent instorting van het gezondheidszorg systeem, en dat komt neer op een massaal aantal doden.

Nu is het hopelijk wel vrij duidelijk dat we iets moeten ondernemen. De twee opties die we hebben zijn verzachting (mitigation) en onderdrukking.

Verzachting (mitigation) gaat zo: “Het coronavirus is nu onvermijdelijk, dus laat het zijn gang gaan, terwijl we proberen om de piek van de besmettingen te verlagen. Laten we de groeicurve wat afvlakken zodat ons gezondheidszorg systeem het beter aan kan.”

Hier toont opnieuw de rode lijn de IC capaciteit, dit maal in het VK. En opnieuw bevindt die lijn zich zeer dicht bij de bodem. Het hele gebied van de curve boven die rode lijn staat voor de patiënten die grotendeels zouden overlijden vanwege een gebrek aan IC benodigdheden.

Niet alleen dat, maar door de curve af te vlakken, zullen IC afdelingen maandenlang zijn ingestort, waarmee de bijkomende schade evenredig toeneemt.

Je zou geschokt moeten zijn. Als je hoort: “We gaan de situatie matigen” wat je eigenlijk zou moeten horen is: “We gaan willens en wetens ons gezondheidszorg systeem overdonderen, en het sterftecijfer opstuwen met ten minste een factor 10x.”

Je zou denken dat het zo wel erg genoeg is. Maar we zijn nog niet klaar. Want één van de sleutel aannamen van deze strategie is wat genoemd wordt “kudde immuniteit” (Herd immunity) [in NL wordt ook gesproken van groepsimmunuteit, vert.].

Het idee is dat iedereen die besmet is en geneest, immuun is voor het virus. Dit ligt aan de basis van deze strategie: “Kijk, het zal de komende tijd moeilijk worden, maar als we klaar zijn en een paar miljoen mensen zijn overleden, zal de rest van ons immuun zijn voor het virus, dus zal het zich niet meer verspreiden en kunnen we afscheid nemen van het coronavirus. We kunnen dit beter een keer doen en er dan mee afrekenen, want het alternatief is sociale onthouding in acht te nemen gedurende wel een jaar ofwel het risico lopen dat deze piek hoe dan ook later komt.”

Alleen gaat dit uit van één ding: het virus verandert niet veel. Als het niet veel verandert, zullen inderdaad veel mensen immuun worden, en op een zeker moment zal de epidemie uitsterven.

Hoe waarschijnlijk is het dat dit virus verandert?

Het lijkt erop dat het al is veranderd.

En dat niet alleen, het virus gaat verder met muteren.

Dat niet alleen, de beste manier voor het virus om te muteren is miljoenen mogelijkheden te krijgen om dat te doen, precies waar de verzachting strategie voor zorgt: besmetting van honderden miljoenen mensen.

Daarom moet je elk jaar opnieuw een griepprik krijgen. Omdat er zoveel griepstammen zijn, en er steeds nieuwe bijkomen, kan een griepprik je nooit beschermen tegen alle stammen.

Anders gezegd: de strategie van verzachting(mitigation) gaat niet alleen uit van miljoenen doden voor een land als de VS of het VK. Het gokt ook dat het virus niet veel zal veranderen — wat we niet weten. En we geven het de mogelijkheid om te veranderen. Dus als we klaar zijn en een paar miljoen doden verder, kunnen we ons voorbereiden op een paar miljoen meer — elk jaar. Dit coronavirus kan een terugkerend fact of life worden, zoals de griep, maar dan veel dodelijker.

Dus noch niets doen noch verzachting(mitigation) zal werken, wat is het alternatief? Dat heet onderdrukking.

Optie 3: Onderdrukking strategie

De verzachting(mitigation) strategie probeert niet om de epidemie in te dammen, alleen om de curve wat af te vlakken. Terwijl de onderdrukking strategie probeert om strenge maatregelen te nemen teneinde de epidemie snel onder controle te krijgen. Om precies te zijn:

Hoe ziet dat eruit?

Waarom? Omdat we niet alleen een einde maken aan de exponentiele groei van het aantal gevallen. We brengen ook het sterftecijfer naar beneden aangezien ons gezondheidszorg systeem niet compleet overdonderd wordt. Hier ging ik uit van een sterftecijfer van 0,9%, dat is ongeveer wat we op dit moment in Zuid-Korea zien, dat zeer effectief is geweest in het volgen van de onderdrukking strategie.

Als je het zo stelt, klinkt het niet als iets waar je lang over na moet denken. Iedereen zou de onderdrukking strategie moeten volgen.

En waarom aarzelen sommige regeringen dan?

Ze zijn bang voor drie dingen:

Hier zie je hoe het Imperial College team de onderdrukkingen heeft gemodelleerd. De groene en gele lijnen zijn verschillende scenario’s van onderdrukking. Je kunt zien dat het er niet goed uitziet: we krijgen nog steeds pieken, dus wat maakt het uit?

We komen straks bij deze vragen terug, maar eerst is het van belang om dit te begrijpen.

Dit slaat de plank volledig mis.

Zoals hier weergegeven zien de twee opties van verzachting (mitigation) en onderdrukking er naast elkaar niet erg aantrekkelijk uit. Ofwel een hoop mensen gaan direct dood en we raken de economie niet, ofwel we raken de economie en stellen de doden uit.

Dit ontkent de waarde van tijd.

In mijn vorige artikel is uitgelegd wat de waarde van tijd is voor het redden van levens. Elke dag, elk uur, dat we wachten met het nemen van maatregelen, gaat de exponentiele dreiging verder met zich te verspreiden. We konden zien hoe een enkele dag het aantal besmettingen met 40% kon terugdringen en het dodental zelfs meer.

Maar tijd is meer waard dan dat.

We staan binnenkort oog in oog met de grootste golf van druk op het gezondheidszorg systeem die we ooit in de geschiedenis hebben meegemaakt. We staan totaal onvoorbereid, tegenover een vijand die we niet kennen. Dat is geen goede positie voor een oorlog.

Dit is wat we vandaag moeten doen. De wereld is wakker geworden. Elke dag dat we het coronavirus uitstellen, kunnen we ons beter voorbereiden. In de volgende paragraaf leg ik uit wat tijd ons zou opleveren:

Met effectieve onderdrukking keldert het aantal werkelijke gevallen van de ene dag op de andere, zoals we vorige week in Hubei zagen.

Op dit moment zijn er 0 nieuwe corona gevallen per dag in de gehele regio Hubei die 60 miljoen inwoners telt.

Het niveau van vastgestelde diagnoses zou nog een aantal weken aanhouden maar dan zou het dalen. Met minder gevallen begint ook het sterftecijfer te zakken. En de bijkomende schade wordt ook verminderd: minder mensen zouden doodgaan aan niet-corona-gerelateerde oorzaken omdat het gezondheidszorg systeem eenvoudig overdonderd is.

Onderdrukking zou dit opleveren:

De maatregelen die in deze paragraaf worden genoemd (testen en traceren) waren alleen al in staat om de groeicurve van het coronavirus in Zuid-Korea te doen dalen en de epidemie onder controle te krijgen, zonder strenge oplegging van maatregelen op het gebied van sociale onthouding.

De VS (en vermoedelijk het VK) staan op het punt om zonder wapenrusting een oorlog te beginnen.

Maar als we tijd winnen, kunnen we het tij keren:

Dit is niet de enige capaciteit die we nodig hebben. We hebben ook zo snel mogelijk zorgverleners nodig. Waar halen we die vandaan? We moeten mensen opleiden om verplegers te assisteren, en we moeten medische verzorgers terugroepen uit hun pensioen. Veel landen zijn daar al mee begonnen, maar dat kost tijd. We kunnen dit doen in een paar weken, maar niet als alles instort.

De meeste mensen zijn bang. Het coronavirus is nieuw. Er is zo veel dat we nog niet weten! Mensen hebben nog niet geleerd om te stoppen elkaar de hand te schudden. Ze omhelzen elkaar nog. Ze openen deuren niet met hun elleboog. Ze wassen hun handen niet elke keer nadat ze een deurklink hebben aangeraakt. Ze desinfecteren tafels niet voordat ze eraan gaan zitten.

Dit zijn allemaal betrekkelijk goedkope manieren om de besmettelijkheid terug te dringen. Hoe minder het virus zich verspreidt hoe minder maatregelen we in de toekomst moeten nemen om het in te dammen. Maar we hebben tijd nodig om mensen te leren omgaan met deze maatregelen en hen de juiste middelen te geven.

We weten heel erg weinig over het virus. Maar elke week verschijnen er honderden onderzoeks artikelen.

De wereld is eindelijk verenigd in de strijd tegen een gemeenschappelijke vijand. Onderzoekers over de hele wereld worden gemobiliseerd om het virus beter te begrijpen.

Hoe verspreidt het virus zich?

Hoe kan besmetting vertraagd worden?

Hoeveel dragers van het virus vertonen geen symptomen?

Zijn ze besmettelijk? Hoe erg?

Wat zijn goede behandelingen?

Hoe lang overleeft het virus?

Op welke oppervlakten?

Hoe beïnvloeden verschillende maatregelen op het gebied van sociale onthouding de besmettelijkheid?

Wat zijn de kosten van die maatregelen?

Hoe betrouwbaar zijn onze testen?

Heldere antwoorden op deze vragen zullen helpen om ons antwoord op het virus zo gericht als mogelijk vorm te geven waarmee de bijkomende economische en sociale schade tot een minimum wordt beperkt.

Alle hierboven genoemde factoren kunnen ons helpen om miljoenen levens te redden. Dat zou genoeg moeten zijn. Helaas kunnen politici niet alleen denken aan de levens van hen die besmet zijn. Ze moeten ook denken aan de gehele bevolking, en strenge maatregelen op het gebied van sociale onthouding hebben grote invloed op anderen.

Momenteel hebben we geen idee in hoeverre verschillende maatregelen op het gebied van sociale onthouding de besmettelijkheid verminderen. We hebben ook geen idee van de economische en sociale kosten.

Is het niet een beetje moeilijk om te besluiten welke maatregelen we op de lange termijn moeten nemen als we niet weten wat ze opleveren of kosten?

Een paar weken zou ons voldoende tijd geven om ze te bestuderen, te begrijpen, te prioriteren en te besluiten welke te nemen.

Minder gevallen, een beter begrip van het probleem, een voorraad spullen opbouwen die we nodig hebben, het virus begrijpen, de kosten-baten van verschillende maatregelen in kaart brengen, het grote publiek voorlichten…Dit zijn een aantal van de belangrijkste gereedschappen om het virus mee te bestrijden, en we hebben slechts een paar weken nodig om veel daarvan te ontwikkelen. Is het niet dom om voor een strategie te kiezen die ons in de plaats daarvan onvoorbereid in de kaken van onze vijand werpt?

4. De Hamer en de Dans

Nu weten we dat de verzachting (mitigation) strategie waarschijnlijk een verschrikkelijke keuze is, en dat de onderdrukking strategie op korte termijn enorm veel voordelen heeft.

Maar mensen hebben terechte zorgen over deze strategie:

Hier gaan we bekijken hoe een echte onderdrukking strategie eruit ziet. We kunnen het De Hamer en de Dans noemen

De Hamer

Eerst kom je snel en hevig in actie. Vanwege bovengenoemde redenen willen we, gezien de waarde van tijd, dit virus zo snel mogelijk dempen.

Een van de belangrijkste vragen is: hoe lang gaat dit duren?

Waar iedereen bang voor is, is dat we maanden achtereen zitten opgesloten in ons huis, met alle economische rampen en mentale instortingen tot gevolg van dien. Helaas werd dit idee gekoesterd in het beroemde Imperial College artikel:

Herinner je je deze grafiek? Het lichtblauwe gebied dat zich uitstrekt van eind maart tot eind augustus is de periode dat het artikel voorstelt als de Hamer, de onderdrukking in de beginfase die strenge maatregelen op het gebied van sociale onthouding behelst.

Als je politicus bent en je ziet dat de ene optie is om honderdduizenden of miljoenen mensen te laten overlijden met een verzachting (mitigation) strategie en de andere is om de economie gedurende vijf maanden stil te leggen voordat je door dezelfde piek van besmettingsgevallen en doden gaat, klinken die opties niet als iets om je hoofd over te breken.

De tijd die nodig is voor de Hamer is weken, geen maanden.

Deze grafiek laat het aantal nieuwe gevallen zien in de gehele Hubei regio (60 miljoen inwoners) per dag sinds 23 januari. Binnen 2 weken was het land weer aan het werk. Binnen ~5 weken was het virus geheel onder controle. En binnen 7 weken was het aantal nieuw vastgestelde diagnoses miniem. Vergeet niet dat dit het zwaarst getroffen gebied in China was.

Onthoud dat dit de oranje staven zijn. De grijze staven, de werkelijke gevallen, waren al veel eerder gekelderd (zie diagram 9).

Maar details doen ertoe.

De maatregelen in China waren strenger. Zo mocht er maar een persoon per huishouden eens in de drie dagen het huis verlaten om eten te kopen. Ook waren ze streng in de uitvoering van de maatregelen. Het is waarschijnlijk dat de epidemie sneller tot stilstand kwam door deze strengheid.

In Italië, Frankrijk en Spanje waren de maatregelen niet zo drastisch, en de uitvoering ervan is ook minder streng. Mensen lopen nog steeds op straat, velen zonder masker. Waarschijnlijk zal dit de Hamer afremmen: meer tijd om de epidemie volledig onder controle te krijgen.

Sommige mensen interpreteren dit als volgt: “Democratieën zullen nooit in staat zijn om zo’n vermindering in besmettingsgevallen te realiseren.” Dat is onjuist.

Gedurende enkele weken was Zuid-Korea buiten China het zwaarst getroffen door de epidemie. Nu is ze min of meer onder controle. En dat hebben ze gedaan zonder mensen te vragen thuis te blijven. Ze hebben dit voornamelijk bewerkstelligd door zeer grondig te testen, contacten te traceren, en gedwongen quarantaines en isolaties.

Als het mogelijk is een uitbraak zoals die in Zuid-Korea in een aantal weken onder controle te krijgen zonder gedwongen sociale onthouding, dan moeten Westerse landen, die al een flinke stevige Hamer gebruiken met strenge maatregelen op het gebied van sociale onthouding, de uitbraak zeker binnen een paar weken onder controle krijgen. Het is een kwestie van discipline, uitvoering, en in hoeverre de bevolking zich houdt aan de regels.

En dat hangt af van de stevigheid in de fase na de Hamer: de Dans

Als je het coronavirus een klap met de hamer geeft, heb je het in een paar weken onder controle en ben je in een veel betere positie om het aan te pakken. Nu komen we bij de lange termijn inspanning om het virus in te dammen totdat er een vaccin beschikbaar is.

Dit is waarschijnlijk de enige grootste, allerbelangrijkste fout die mensen maken als ze denken over deze fase: ze denken dat het ze maanden aan huis zal kluisteren. Dit is absoluut niet het geval. In feite is het waarschijnlijk dat je zult terugkeren naar iets wat veel lijkt op je gewone leven.

Hoe kan het dat Zuid-Korea, Singapore, Taiwan en Japan al lange tijd gevallen van coronabesmetting hebben, in het geval van Zuid-Korea duizenden, en dat ze nog niet thuis opgesloten zitten?

In deze video legt de Minister van Buitenlandse Zaken van Zuid-Korea uit hoe haar land dit voor elkaar kreeg. Het was vrij eenvoudig: efficiënt testen, efficiënt traceren, reisverboden, efficiënt isoleren en efficiënt in quarantaine plaatsen.

In dit artikel wordt de aanpak van Singapore uitgelegd:

Raden welke maatregelen ze namen? Dezelfde als in Zuid-Korea. In hun geval vulden ze deze aan met economische hulp aan degenen die in quarantaine werden geplaatst en verboden en uitstel van reizen.

Is het te laat voor andere landen? Nee. Door de Hamer ter hand te nemen, krijg je een nieuwe kans om dit goed te doen.

Maar wat als al deze maatregelen niet genoeg zijn?

Ik noem de maandenlange periode tussen de Hamer en een vaccin of effectieve behandeling de Dans omdat het geen periode zal zijn waarin maatregelen altijd even streng zullen zijn. Sommige gebieden zullen opnieuw te maken krijgen met een uitbraak, andere gebieden lange tijd niet. Afhankelijk van hoe gevallen zich ontwikkelen moeten we de maatregelen op het gebied van sociale onthouding aanscherpen of zullen we ze kunnen laten vieren. Dat is de dans van R: een dans van maatregelen tussen onze levens weer op de rails krijgen en het verspreiden van het virus, een dans van economie vs gezondheidszorg.

Hoe werkt deze dans?

Alles draait om de R. Weet je nog, dat is de besmettelijkheid / overdrachtsfactor. In het begin is die in een standaard onvoorbereid land ergens tussen 2 en 3: in de paar weken dat iemand geïnfecteerd is, besmet deze persoon gemiddeld 2 tot 3 anderen.

Als de R groter dan 1 is, groeien besmettingen exponentieel uit tot een epidemie. Als de R kleiner dan 1 is, sterven besmettingen uit.

Maar als je eenmaal beland bent in de fase van de Dans hoef je dat niet meer te doen. Je moet alleen je R onder 1 houden. En dat kun je bewerkstelligen met een aantal eenvoudige maatregelen.

Dit is een inschatting van hoe verschillende typen patiënten reageren op het virus, en hun besmettelijkheid. Niemand kent de werkelijke vorm van deze curve, maar we hebben data verzameld uit verschillende onderzoeken om te benaderen hoe dit eruit ziet.

Elke dag na het oplopen van het virus hebben mensen een bepaald besmettingspotentieel. Alles bij elkaar besmetten zij gedurende al deze dagen gemiddeld 2,5 personen.

Men gelooft dat sommige besmettingen al plaatsvinden in de fase dat er geen symptomen zijn. Daarna, naarmate de symptomen toenemen, gaan mensen meestal naar een arts, krijgen een diagnose, en hun besmettelijkheid neemt af.

Bijvoorbeeld, in het begin heb je het virus maar geen symptomen, dus je gedraagt je zoals normaal. Als je met mensen praat verspreidt je het virus. Als je je neus aanraakt en dan een deur opent, zal de volgende die die deur opent en aan zijn neus zit besmet raken.

Hoe harder het virus in jou groeit, hoe besmettelijker je bent. Dan, als je eenmaal symptomen begint te krijgen, besluit je stilaan om niet meer naar je werk te gaan, in bed te blijven, een masker te dragen, of je gaat naar de huisarts. Hoe ernstiger de symptomen, hoe meer sociale afstand je neemt, waarmee je de verspreiding van het virus vermindert.

Als je eenmaal bent opgenomen in het ziekenhuis, zul je het virus waarschijnlijk niet meer erg verspreiden aangezien je geïsoleerd bent.

Dit zijn de redenen waarom het beleid zoals gevolgd in Singapore of Zuid-Korea zo’n geweldige impact heeft:

Alleen als al deze maatregelen falen moeten we overgaan tot strengere maatregelen op het gebied van sociale onthouding.

De ROI van Sociale onthouding

Als we met al deze maatregelen nog steeds een R ver boven 1 hebben, moeten we het gemiddelde aantal personen die ieder ontmoet verminderen.

Er zijn een aantal zeer goedkope manieren om dat te doen, zoals het verbieden van bijeenkomsten met meer dan een bepaald aantal personen (bv 50, 500) of mensen vragen om thuis te werken als ze kunnen.

Andere maatregelen zijn veel duurder, zoals het sluiten van scholen en universiteiten, iedereen te vragen thuis te blijven, of alle eet- en drinkgelegenheden sluiten.

Deze grafiek is verzonnen omdat de situatie momenteel niet bestaat. Niemand heeft hierover genoeg onderzoek gedaan of al deze maatregelen naast elkaar gezet zodat ze vergeleken kunnen worden.

Dat is jammer, want het is de enige en belangrijkste grafiek die politici nodig zouden hebben om besluiten te nemen. Het illustreert wat er werkelijk in hen omgaat.

Tijdens de Hamer periode willen politici de R zo snel mogelijk omlaag brengen, door middel van maatregelen die aanvaardbaar zijn voor de bevolking. In Hubei gingen ze zelfs tot 0,32. Dat hoeft voor ons niet nodig te zijn: misschien gaan we maar tot 0,5 of 0,6.

Maar in de Dans van de R periode willen we zo dicht mogelijk bij de 1 blijven, terwijl R op de lange termijn onder 1 moet blijven. Dat voorkomt een nieuwe uitbraak, en maakt de meest drastische maatregelen overbodig.

Dit betekent dat leiders het volgende doen, of ze dat nu beseffen of niet:

Aanvankelijk zal hun vertrouwen in deze getallen laag zijn. Maar toch zullen dit hun overwegingen zijn — en moeten ze ook zo hierover denken.

Wat ze moeten doen is het proces formaliseren: begrijpen dat dit een spel van getallen is waarin we zo snel mogelijk moeten leren waar onze R zich bevindt, wat de invloed is van elke maatregel op de verlaging van R, en wat de sociale en economische kosten daarvan zijn.

Alleen dan zullen we in staat zijn om rationele beslissingen te nemen met betrekking tot de noodzakelijke maatregelen.

Het coronavirus verspreidt zich nog steeds bijna overal. 152 landen hebben gevalllen van besmetting. We zitten in een race tegen de klok. Maar dat hoeft niet: we kunnen op een heldere manier hierover nadenken.

Sommige landen, in het bijzonder de landen die nog niet ernstig getroffen zijn door het coronavirus, vragen zich wellicht af: gaat dit ons overkomen? Het antwoord luidt: dat is waarschijnlijk al het geval. Je hebt het alleen niet gemerkt. Als het je echt raakt zal je gezondheidszorg systeem er zelfs slechter aan toe zijn dan in de rijke landen waarin de gezondheidszorg systemen robuust zijn. Voorkomen is beter dan genezen, je doet er goed aan te overwegen om nu in actie te komen.

De opties voor de landen waar het coronavirus al is zijn duidelijk.

Enerzijds kunnen landen de route van verzachting (mitigation) gaan: een gigantische epidemie veroorzaken, het gezondheidszorg systeem overdonderen, miljoenen mensen de dood injagen, en nieuwe mutaties van het virus loslaten in de wereld.

Of landen kunnen vechten. Ze kunnen een aantal weken overgaan tot lockdown om tijd te winnen, een educatie en actie plan op te zetten en het virus onder controle houden totdat we een vaccin hebben.

Regeringen over de hele wereld, waaronder landen zoals de VS, het VK, Zwitserland en Nederland hebben tot nu toe gekozen voor het pad van verzachting (mitigation).

Dat betekent dat ze het opgeven zonder te vechten. Ze zien dat andere landen met succes hiertegen gevochten hebben, maar ze zeggen: “Wij kunnen dat niet doen!”

Wat als Churchill hetzelfde had gezegd? “Nazi’s zijn al overal in Europa. We kunnen het niet tegen ze opnemen. Laten we het opgeven.” Dit is wat veel regeringen overal ter wereld op dit moment doen. Ze geven jou de kans niet om hiertegen te vechten. Jij zult het van ze moeten eisen.

Helaas staan er nog steeds miljoenen levens op het spel. Deel dit artikel — of elk ander van gelijke strekking — als je denkt dat het de mening van mensen kan veranderen. Leiders moeten dit begrijpen zodat ze een catastrofe kunnen afwenden. Dit is het moment om in actie te komen.

Als je het eens bent met dit artikel en wil dat de VS regering in actie komt, teken dan de Witte Huis petitie voor een Hamer en Dans onderdrukking strategie.

Als je een expert bent op dit gebied voel je dan vrij om op- of aanmerkingen over dit artikel of delen daarvan in een private note in het oorspronkelijke artikel van Tomas Pueyo achter te laten en hij zal erop reageren.

Add a comment

What is your view?

Send

Related posts:

The hidden beauty of technological beeps

We live in an increasingly noisy world. When we’re on the move, the phones in our pockets buzz, beep and ring, at work our computers play melodies when we turn them on and off, and even at home our…

Set up a listener

Set up a continuous integration/continuous delivery (CI/CD) service for your AWS instance using Github Actions so that you can focus on software development.

Elegy

In late May I lost my best and oldest friend to suicide and this week I lost my mum to Alzheimer’s. This is an elegy for my beloved grandfather, Pte Jack Prince, and for those two much loved people…